Cmentarz wojenny nr 299
Do Starego Cmentarza jak już wspomniano przylega kwatera cmentarza z I-szej wojny światowej, jest on niewielki i skromny w stosunku do innych cmentarzy urządzanych przez Oddział Grobownictwa Wojennego okręgu wojskowego „Galicja Zachodnia”. Cmentarz zajmuje powierzchnię prostokątną o bokach 14,5 x 13 m, ogrodzoną betonowymi słupkami i ciągiem stalowych rur. Cmentarna architektura sprowadza się do ogrodzenia i mogił, które to projektował Franz Stark austriacki architekt wojenny.
Bramę wejściową stanowi metalowy łańcuch rozpięty między betonowymi pachołkam, nagrobki również wykonane są z betonu, a wieńczą je ażurowe żeliwne i kute prętowe krzyże. Grobów pojedynczych jest 8, zbiorowych 13, spoczywa w nich 8 austriackich żołnierzy z 1-go pułku strzelców i 52 Rosjan. Pochówki pochodzą z grudnia 1914 i marca 1915 r. Groby żołnierzy rosyjskich zdobią podwójne prętowe krzyże. Na cmentarzu spoczywają też dwaj polscy legioniści z 1 pułku piechoty Legionów. Jeden z nich, Henryk Halski zmarł w Lipnicy od ran poniesionych w bitwie (22 – 25 XII 1914 r.) pod Łowczówkiem gdzie wojsko polskie pod wodzą brygadiera Józefa Piłsudskiego stoczyło krwawą bitwę z wojskami rosyjskimi. Po bitwie tej, właśnie do Lipnicy, a także Rajbrotu skierowano na odpoczynek polskie oddziały. Drugi z legionistów to Józef Salski, 18-to letni podoficer, zginął 17 marca 1915 r. w walce o wolność ojczyzny, o czym informuje stosowny napis na płycie grobowej. Lipnicki cmentarz nie był cmentarzem frontowym i zmarłych nie zwożono tu bezpośrednio z pola walki, zmarli w polowych lazaretach w wyniku odniesionych ran.
Czesław Anioł
